Pfoe hee, dit was me het weekje wel.. Een inspirerende doch zeer heftige docu van Emma, het meisje met anorexia dat zo graag wilde leven. Vervolgens een dag later nog een docu van Jessica Villerius, dit keer over kinderen die hun ouders vermoorden. En dan hebben we het nog niet eens over alle andere programma’s op televisie die aandacht vragen voor (psychologische) problemen, zoals Verslaafd of Mijn huis in puin. Dagelijks kan je kijken naar documentaires of programma’s waarin mensen met psychologische klachten of andere problemen, hun leed delen met de wereld.
Dit is niks nieuws, een programma wat ik nog goed kan herinneren is Buitenbeentjes (2009) wat via 5 verschillende afleveringen, elke week een nieuwe stoornis onder de aandacht bracht. Ik vraag me alleen tegenwoordig af en toe wel af of het niet gewoon sensatie en leedvermaak is. Begrijp me niet verkeerd, de documentaires van Jessica, en de meeste programma’s van de publieke omroepen, laten echt zien waar het mis gaat met bepaalde stoornissen en bieden informatie of brengen (negatieve en positieve) zaken aan het licht waarvoor landelijk meer aandacht dient te zijn. Maar als ik kijk naar de commerciele zenders en de programma’s die daar worden uitgezonden, twijfel ik over de maatschappelijke orde en of dit nou wel zo wijs is. Bijvoorbeeld GTST, waar de laatste tijd ook diverse ingrijpende dingen voorbij kwamen (waaronder automutilatie, alcoholproblemen), maar waar in mijn ogen niet wordt getoond hoe je hier mee dient om te gaan!
En of het nou leedvermaak of sensatie-televisie is of niet, wat ik er positief aan vind is dat er tegenwoordig niet meer zo’n taboe hangt aan psychologische problemen of uitdagingen. Je wordt vaker geconfronteerd met klachten via mensen uit je omgeving, en de weg naar een psycholoog, psychiater of behandelkliniek is beter en dichter te bereiken. En dat vind ik nou wel een gunstige verandering. Want je moet niet met je opgekropte gevoelens en klachten blijven lopen. Doordat je nu zelfs in de (social) media met dit soort problemen wordt geconfronteerd, ga je er misschien positiever over nadenken. Durf je zelf ook eerder de stap te nemen om hulp te zoeken. En, weet je signalen bij een ander ook sneller te signaleren.
Deze week heb ik weer veel kunnen nadenken over onderwerpen zoals anorexia, (agressieve) gedragsproblemen, emotionele mishandeling/ verwaarlozing en ben ik tot de conclusie gekomen dat het goed is om hier meer aandacht te schenken in de media. Maar dat het niet voor iedereen goed is. Mensen die namelijk dit soort klachten of problemen hebben, kunnen deze programma’s ook als trigger zien. Maar hopelijk kan de omgeving van deze mensen, wel kijken naar dit soort programma’s en zodoende de persoon helpen door signalen te herkennen of samen naar hulpverlening te zoeken.
Mocht je de docu Emma wil Leven terug willen kijken, klik dan hier. Emma heeft, ondanks haar overlijden, haar doelen bereikt en ze heeft veel mensen (en ook hulpverlening) wakker geschudt.
De documentaire over kinderen die hun ouders vermoorden, uit de reeks Facts & Villerius, is hier terug te kijken. Ook de andere afleveringen uit deze reeks zijn een aanrader.
Mocht je nou zelf met problemen of klachten lopen en graag hulp willen, neem (vrijblijvend) contact met mij op of stuur me een mailtje.
Liefs,
Michelle