Zondag 1 maart 2020 stond ik dan op Schiphol, vol gezonde spanning en adrenaline op weg naar Vietnam. Wat had ik er zin in! Corona was al geconstateerd in de wereld, maar we durfden het nog aan. We hadden voorzorgsmaatregelen getroffen en zouden goed opletten. Zaterdag 21 maart 2020 stond ik weer op Schiphol. Veilig terug in Nederland, toen nog met een dubbel gevoel, want wat zou ik aantreffen, er is zoveel veranderd in 3 weken…
Het afgelopen jaar was een pittig jaar. Ik heb hard gewerkt, veel meegemaakt en ik voelde eind december dat ik minder goed in mijn vel begon te zitten. Tijd voor een time-out en zo begon het plan voor mijn reis naar Vietnam. Drie weken (met wellicht een verlenging) even helemaal weg, rondreizen en tot rust komen. In China was Corona al geconstateerd, maar we hielden alles nauw in de gaten. Samen met een vriendin vertrok ik dus 1 maart op weg naar de vrijheid.
Al gauw merkten we in Vietnam de ‘angstcultuur’. Als toerist werd je met de nek aangekeken en alle locals droegen mondkapjes en handschoenen. Er werden steeds meer maatregelen genomen en toeristische plekken gesloten. Dus we besloten naar Bali te gaan. Daar aangekomen, leek het alsof we in een andere wereld terecht kwamen. Er heerste totaal geen angst, geen mondkapjes, en van social distancing was al helemaal geen sprake. Het nieuws uit Europa, en met name van onze dierbaren uit Nederland, zette ons wel aan het denken. Heel eerlijk wilde ik niet terug naar Nederland. Mijn beroep en praktijk kan ik ook op afstand doen en ik wilde eigenlijk liever niet in zo’n groot risicogebied terugkeren. Ik wilde nog even lekker in mijn bubbel blijven zitten. Maar de berichten werden steeds grilliger. Onderling ook nog eens ruzie gekregen, in tijden van crisis en stress kunnen de emoties nou eenmaal hoog oplopen. Maar uiteindelijk was de keuze duidelijk: we wilden terug naar Nederland. En ja, met de vriendschap is het ook goed gekomen.
En toen begon de zoektocht. Na de persconferentie van Rutte werden de tickets duurder en vluchten langer (minstens 2 of 3 transfers, vluchtduur vanaf 28 uur) en we hoopten nog gewoon op de KLM. Maar onze tickets werden telkens geannuleerd of verplaatst naar een datum verder weg. En na de zoveelste annulering en het bericht dat we niet eens meer gerebookt konden worden, moesten we de gok wagen. Want het frustreerde ons ook enorm dat andere maatschappijen zoals Garuda, FinnAir, JetStar, etcetera, wel gewoon konden blijven vliegen naar Nederland. Dus besloten we zelf naar tickets te gaan zoeken. Uiteindelijk een vlucht gevonden van China Airlines met een overstap op Taipei en dan zouden we na een reis van 29 uur hopelijk in Amsterdam zijn. We hebben nog genoten van onze laatste dag, maar de stress op het vliegveld was te merken. Gelukkig werd door China Airlines onze overstap wel bevestigd. We zouden naar Nederland gaan.
En daar stond je dan na 29 uur ineens weer op Schiphol. De zon schijnt, het vliegveld is uitgestorven. We komen soepeltjes door de douane, niemand meldt iets over zelfquarantaine. En dan zit je ineens weer in je eigen appartement. Je merkt wel dat de straten leger zijn, maar het was dan ook zaterdagochtend 08.00. Na mijn gehele achterban gerust te stellen dat ik daadwerkelijk in Amsterdam en veilig ben, besluit ik naar de supermarkt te gaan. Ik merk wel kleine verschillen, maar men lijkt zich eigenlijk niet zo veel van social distancing aan te trekken. Het is druk in het Vondelpark, er kucht iemand bovenop me in de supermarkt en in de straten zie ik nog steeds groepsvorming.
Heel eerlijk zelf vind ik het ook moeilijk, maar ik maak me veel zorgen over de kwetsbaren onder ons. Zoals Rutte zelf zei, we moeten een ‘beschermende muur’ creëren om de ouderen en kwetsbaren te sparen. Maar er heerst ook veel weerstand. Met name onder de jongere generatie. En dat kan ik me voorstellen, ik weet ook niet hoe ik zou reageren als ik nog die leeftijd had. Maar onderschat dit virus niet, het zorgt voor problemen bij (bijna) elke leeftijdscategorie.
Mijn werk gaat gewoon door. Mensen hebben, vooral nu, behoefte aan een gesprek. En dan niet alleen de ouderen en kwetsbaren. Iedereen zit in totale isolatie. Niemand op bezoek, niet naar buiten kunnen, geen dagbesteding of uitjes meer. De mentale weerbaarheid stort in. Ik ben daarom ook erg blij met initiatieven die ik voorbij zie komen. Want zo’n crisis biedt toch ook weer mogelijkheden tot bezinning en verbroedering. We staan voor elkaar klaar. En dat vind ik fijn. In deze tijden is het namelijk nog belangrijker om goed voor elkaar te zorgen. Samen zullen we straks weer moeten opbouwen.
Zelf ben ik nu 2 weken terug. In het begin ging ik nog lekker mee in mijn vakantie-vibe. Maar afgelopen vrijdag was het raak, de ‘corona-dip’ kwam hard binnen. Alleen thuis zitten, ver van mijn familie, thuis werken, minder sporten, minder bewegingsvrijheid, bijna geen sociaal contact. Het werd me allemaal even te veel. Ik ben een enorme controlfreak en heb daarnaast veel te veel energie. Als je dan in een situatie als deze terecht komt, moet je je aanpassen. Met name het thuiswerken bevalt me slecht. Mijn hele routine is weg en ik mis mijn uitlaatkleppen.
Toch probeer ik ‘s ochtends op tijd op te staan. Mijn nieuwe routine wordt om elke ochtend een kwartiertje te gaan wandelen. Dan te ontbijten, mijn laptop open te klappen en te kijken welke afspraken er voor die dag in te staan. Ik ga beter mijn grenzen aangeven, meer ruimte tussen afspraken inplannen. Een lunchpauze van 1 tot 1,5 uur nemen. En proberen sportlesjes online of buiten 1-op-1 te volgen. Daarnaast wordt het lekkerder weer, dus is het tijd om je huis op te ruimen. Probeer nou niet alles meteen te doen. Maar elke week iets te doen. In plaats van te Netflixen, kun je ook een boek lezen of een vriend(in)/ familielid bellen. En ja, we eten en drinken ook veel te veel nu. Wees niet te streng voor jezelf, maar ga niet overdag drinken en probeer ook gezond te eten. Zorg goed voor jezelf. Een meditatie kan je gedachten ook ergens vanaf zetten. En niet te vergeten: corona-cadeautjes! Verwen jezelf af en toe ook!
Blijf veilig, houdt je aan de regels, en dan zal deze periode ook sneller voorbij zijn!
Zelf bied ik nu ook gewoon “online” behandeling mogelijkheden aan. Telefonisch, via Skype/Facetime/ Zoom. Dus wil je even ongegeneerd klagen over de corona-tijden, neem dan gerust contact met me op!
