Ten tijden van Covid-19 proberen we ons allemaal staande te houden. Het zijn zware tijden, fysiek en mentaal en dat maakt ons onzeker. Wij rupsjes nooit genoeg proberen te doen alsof we onkwetsbaar zijn. Te doen alsof alles nog hetzelfde is. Alle ballen hoog houden, ons zelfde ritme nastreven en maar doorgaan. Wat blijkt, nu ongeveer anderhalf jaar later nu we grotendeels weer terug naar het oude terugkeren, we zijn niet meer hetzelfde.
Zelf kwam ik middenin de lockdown terug in Nederland en zoals ik hier beschrijf beviel het nieuwe regime me ook niet altijd. Maar in Nederland waren de regels al van kracht toen ik nog in het buitenland zat. Dus vrienden hadden al kunnen wennen aan het thuiswerken. Vol goede moed begon ik er zelf aan. Maar bij mij waren de barstjes gauw zichtbaar. Je verandert door Corona, of je nu wilt of niet en ook of je het nou zelf doorhebt of niet. Persoonlijk leek het alsof ik in een rollercoaster zijn. Het ene moment klom je naar boven, was ik gespannen, angstig en had ik er geen zin meer in. Maar dan daal je af, neem je loops en zat ik vol adrenaline en goede moed en vond ik het wel prettig eigenlijk.
In mijn optiek heb je twee stromingen (ik heb hier niet voor gestudeerd, dus dit is niet evidence-based. En ik bagatelliseer ook). Zo heb je de (ik noem ze voor het gemak zo) introverten, diegenen die vanuit zichzelf al minder sociaal behoeftig zijn, van rust en structuur houden, ruimte om zich heen en sowieso geen FOMO (fear of missing out) hebben. Die gingen eigenlijk wel lekker. Die vinden de rust overal helemaal fijn en lijken zelfs op te knappen. Vanuit huis werken vinden ze meestal niet zo erg en komen nu toe aan dingen waar ze eerder geen tijd voor hadden. En dan zijn er de (wederom voor het gemak zo genoemd) extroverten, de sociaal behoeftige rupsjes die opbloeien op de energie van mensen, die graag een drukke agenda hebben en prikkels nodig hebben. Thuiswerken betekent dat de muren op hen af komen, of ze al tien keer alles hebben verbouwd of opgeruimd en nu aan het procrastineren zijn. Deze mensen kunnen ten tijden van corona nogal afglijden.
Hierboven beschrijf ik stabiele mensen. Die in de lockdown periodes dus ook kwetsbaar zijn, last kunnen krijgen van fysieke en mentale klachten en kunnen vastlopen. Maar bedenk dan eens hoe het is als je kwetsbaar bent. Als je al psychische klachten hebt. En dan valt ook nog eens het kleine beetje structuur en vrijheid waar je controle over dacht te hebben, volledig weg. En komt er ook nog eens een groot risico om ziek te worden bij.
De afgelopen anderhalf jaar heb ik keihard moeten werken en met mij de gehele zorgsector. Niet alleen de zorgsector is geraakt, in vrijwel alle sectoren, van werkende tot niet werkende mensen, kampt men met (psychische) klachten. Het percentage mensen met overspannenheid of depressie is enorm toegenomen (zie hier). Men is ongelukkiger, somberder, eenzamer en angstiger. Niet gek, in zo’n periode vol met onzekerheden en crisis. Gelukkig gaat komend weekend de 1,5 meter regel eraf en mag er steeds meer. Desalniettemin duiken er nog steeds nieuwe besmettingsvarianten op.
Maar hoe gaan we nu verder? Hoe ziet de toekomst eruit? Is het uberhaupt wijs om op dezelfde wijze als voor Covid verder te lezen? Dit zijn slechts enkele voorbeelden van vragen die ik dagelijks op mijn werk hoor. Voor mij was het best lastig om mensen hierin te begeleiden. Ook ik miste mijn uitlaatkleppen, kampte prive met de gevolgen van covid en zag van dichtbij wat het met mij en mijn dierbaren deed. Het besef dat ik sommige familieleden als bijna 1,5 jaar niet gezien heb.. En dan nog proberen positief te blijven op werk en ondertussen de hele dag onzekere, angstige, sombere mensen aanhoren. Dan ontwikkel je af en toe wrok en wilde ik af en toe soms mensen echt wakker schudden. Begrijp me niet verkeerd, alle respect voor iedereen en men beleeft alles op zijn/ haar eigen manier. Maar soms was ik er goed klaar mee.
Maar genoeg negatiefs, proberen positief te denken. Want zoals ik al zei, het is tijd om jezelf te herontdekken. Wellicht ben jij ineens wel gaan genieten van die rust. Ben je over je FOMO. Zijn je vriendschappen veel hechter en besef je dat werk niet op nummer een hoort te staan. Er zal vast nog een staartje hangen aan deze periode, “Covid, the Aftermath” en check daarom ook regelmatig bij jezelf in. Neem de tijd om opnieuw de balans op te maken. Ben blij dat je weer naar een restaurant, bar of cafe mag. Je dierbaren weer mag knuffelen, de sportschool open is en je ook weer af en toe naar kantoor kan. Ontdek de nieuwe jij en als je van binnen toch wat onvrede blijft voelen, schroom dan niet om contact te zoeken met een professional. Want hee, we zijn allemaal mensen en soms heb je iemand nodig om samen weer het topje van de berg te zien!
